Coraz bliżej..

Myślałam, że kolejny mój post będzie już w Londynie, jednak jestem tak pobudzona, że chcę się podzielić moimi uczuciami :D
Dziś rano... kilka chwil temu przeprowadziłam swoją odprawę on-line. Teraz więc jedyne co może zatrzymać mnie przed wylotem to Bardarbunga. Akurat teraz zebrało mu się na erupcję. Mam taką małą nadzieję, że jednak nie wybuchnie przed niedzielą, a przynajmniej nie sparaliżuje ruchu lotniczego jak już się nie powstrzyma i wybuchnie.
Wczoraj widziałam się po raz ostatni z moją najlepszą przyjaciółką. Dziwne jest to uczucie, że przez bardzo długi czas nie będziemy mogły razem wyjść. Pomimo tego, że nawet teraz spotykamy się bardzo rzadko (mieszkamy w różnych miastach), to zawsze kiedy miałyśmy potrzebę mogłyśmy się umówić na weekend i obgadać wszystko. Teraz pozostaje Skype, za którym ja nie przepadam, na który trzeba umawiać się na godziny i gdzie nie rozmawia się tak naturalnie jak siedząc w parku ;)
Zastanawiam się też, czy wszystkie dziewczyny wyjeżdżające mają tak jak ja, że w jednej chwili są przeszczęśliwe i ich nastrój jest na najwyższym poziomie, a chwilę później mają doła, myślą o najgorszym i nastrój spada do poziomu niemal depresji. W ostatnim tygodniu tak się czuję... huśtawka emocjonalna mnie nie opuszcza, już niemal się do niej przyzwyczaiłam. Jednak przez to nie mogę się skupić na tym, co mam zrobić. Takie moje zakręcenie :)

Kolejny post zapewne będzie już z Londynu,
pozdrawiam M.